Γιοκοχάμα (μέρος δεύτερο)

Αφήνοντας το Yamate και περπατώντας λίγα τετράγωνα προς την πλευρά της θάλασσας, ξεκινάει το πάρκο Yamashita. Ο περίπατος που ξεκινάει εδώ, παράλληλα με τη θάλασσα, και φτάνει έως το Μινάτο Μιράι - τη μοντέρνα γειτονιά της Γιοκοχάμα, είναι εξαιρετικά ευχάριστος και συνδυάζει χαλαρό περπάτημα με τη δυνατότητα επίσκεψης σε μερικά ενδιαφέροντα μουσεία.

Στο μέσον της διαδρομής, κάνοντας μια μικρή παράκαμψη ενός μόλις δρόμου και ανάμεσα σε πανέμορφα δυτικού ρυθμού κτήρια του 19ου αιώνα, υπάρχει το εξαιρετικό Μουσείο Ιστορίας της πόλης. Εδώ περιγράφονται παραστατικότατα οι πρώτες προσεγγίσεις της Ιαπωνίας με τη Δύση και το πώς αυτές επηρέασαν την χώρα αλλά και την πόλη της Γιοκοχάμα, τα πάντα δε (παραδόξως για ιαπωνικό μουσείο) είναι μεταφρασμένα και στα αγγλικά.

Επιστρέφοντας πάλι στο μονοπάτι που προχωράει παράλληλα με τη θάλασσα, ο ταξιδιώτης προσπερνά επιβλητικά κτήρια αναγεννησιακού ρυθμού, ο κύριος ρόλος των οποίων σχετιζόταν με το διαμετακομιστικό εμπόριο της πόλης.

Στα αξιοθέατά του περιπάτου καταγράφονται ακόμη το Ναυτικό Μουσείο (πλάι σχεδόν στο οποίο υπάρχει ένα επισκέψιμο πλοίο, το πανέμορφο Nippon Maru) και το πολύ ενδιαφέρον Μουσείο Τέχνης της πόλης με πολύ αξιόλογες συλλογές, ακόμη και μεγάλων Ευρωπαίων καλλιτεχνών.

Φτάνοντας στο Μουσείο Τέχνης, ο ταξιδιώτης βρίσκεται πλέον εντός της περιμέτρου του ΜΜ21. Το 1983 και εν μέσω της ιαπωνικής bubble economy, ξεκίνησε στην πόλη ένα πρόγραμμα ανάπτυξης που θα έδινε στο κομμάτι της πόλης που μέχρι τότε φιλοξενούσε τα παλιά ναυπηγεία, μια φουτουριστική όψη. Το νέο αυτό κομμάτι της πόλης ονομάστηκε Minato Mirai 21, η απόδοση του οποίου στα ελληνικά είναι ‘Το λιμάνι του μέλλοντος’, ενώ ο αριθμός 21, δείχνει συμβολικά προς τον 21ο αιώνα.

Το σήμα κατατεθέν της περιοχής είναι το Landmark Tower, που είναι το ψηλότερο κτήριο της Ιαπωνίας. Από την εξέδρα παρατήρησής του (κάπου εβδομήντα όροφους πάνω από τη γη!) δε φαίνεται μόνο ένα μεγάλο μέρος του γειτονικού Τόκυο, αλλά διαγράφεται και η εκπληκτική εικόνα ενός από τα σύμβολα της χώρας, αυτή του βουνού Φούτζι.

Για όποιον έχει σχετική άνεση χρόνου, μια καλή ιδέα είναι να επισκεφτεί και το Μουσείο Νούντλς της πόλης. Το μουσείο αυτό που βρίσκεται πολύ κοντά στο σταθμό της Shin Yokohama, εξηγεί την ιστορία του κινεζικής έμπνευσης φαγητού και δείχνει το πώς καθιερώθηκε στην Ιαπωνία, αλλά και το πώς παρασκευάζεται. Το πραγματικά ενδιαφέρον αλλά και διασκεδαστικό κομμάτι του μουσείου, είναι η πιστή ανακατασκευή μιας συνοικίας του Τόκυο, όπως ήταν αυτή στα μέσα του ’50, όταν και τα κινέζικα νούντλς άρχισαν να διαδίδονται στην Ιαπωνία. Στους δρόμους της γειτονιάς αυτής υπάρχουν ανακατασκευασμένα εστιατόρια της εποχής εκείνης, κάθε ένα εκ των οποίων πουλά ένα διαφορετικό είδος πιάτου (με νούντλς), το οποίο και έναντι μικρού ποσού μπορούν να δοκιμάσουν οι επισκέπτες του μουσείου!

Η Γιοκοχάμα συνδέεται εύκολα και γρήγορα και φτηνά με το Τόκυο, είτε από τη Shibuya, είτε από τον κεντρικό σιδηροδρομικό σταθμό. Μέσα στο σιδηροδρομικό σταθμό της Γιοκοχάμα, υπάρχει ανταπόκριση με το (τεμπέλικο) μετρό της πόλης, οπότε η μετακίνηση του ταξιδιώτη προς το σημείο της πόλης από όπου θα ξεκινήσει τον περίπατό του, είναι σχετικά εύκολη υπόθεση. Από εκεί και πέρα και με λίγη καλή θέληση, η πόλη περπατιέται από τη μια άκρη στην άλλη.

Η Γιοκοχάμα, δεν έχει να προσφέρει στον ταξιδιώτη κάτι μοναδικό ή κάτι ιδιαίτερα εντυπωσιακό. Μπαίνει λοιπόν αυτόματα το ερώτημα αν έχει νόημα η χρονική επένδυση που συνεπάγεται η επίσκεψη εκεί. Ταξίδι όμως δεν είναι μόνο η συνεχής καταγραφή εμπειριών – εξίσου σημαντική είναι και η αποκωδικοποίηση του feeling κάθε τόπου και η κατανόηση του τι συνέβαλε για να αποκτήσει ο τόπος αυτός τη φυσιογνωμία του.

Το γοητευτικό κράμα κινέζικης και ευρωπαϊκής επιρροής που τα τελευταία 150 χρόνια μετέτρεψε την Γιοκοχάμα στην πιο κοσμοπολίτικη γιαπωνέζικη πόλη και συνεχίζει να την επηρεάζει ακόμα και σήμερα, κάνει την επίσκεψη εκεί να αποκτά λογική και ενδιαφέρον. Εξ άλλου, ο ταξιδιώτης μπορεί να τη δει, σαν κοντινό προάστιο του Τόκυο, σαν ένα διάλλειμα για χαλάρωση από τη σχεδόν αγοραφοβική μεγαλούπολη. Ακόμη καλύτερα: η Γιοκοχάμα μπορεί να αποτελέσει μέρος της (σχεδόν υποχρεωτικής) εκδρομής στην γειτονική Καμακούρα.

Αλλά για αυτό παρακάτω…