Η Γιοκοχάμα με τους άνετους δρόμους, τα σχετικά χαμηλά κτήρια και τον ανοικτό ορίζοντα είναι ίσως η πιο ανθρώπινα αναπτυγμένη πόλη της Ιαπωνίας. Αν και βρίσκεται δίπλα στο Τόκυο και κατά κάποιο τρόπο μοιάζει σαν προάστιό του (οι δύο πόλεις έχουν ουσιαστικά ενωθεί όπως η Αθήνα με τον Πειραιά), ο αέρας που αποπνέει έχει μια πολύ διαφορετική αίσθηση. Σήμα κατατεθέν της, η παραθαλάσσια ζώνη της, κομμάτι της οποίας έχει διαμορφωθεί σε μια πολύ γλυκιά εσπλανάδα και η πληθώρα κτηρίων αποικιακού ρυθμού, που δίνουν συνολικά την ψευδαίσθηση μιας παραλιακής πόλης κάπου στην Αυστραλία ή στην ανατολική πλευρά των ΗΠΑ.
Η εικόνα αυτή δεν είναι καθόλου τυχαία. Μετά την πρώτη και αποτυχημένη απόπειρα της αμερικανικής κυβέρνησης να πείσει την Ιαπωνία να άρει την απομόνωσή της από τον έξω κόσμο, τα ‘Μαύρα Πλοία’ του αρχιπλοίαρχου Πέρρυ, έλαβαν το 1854, την εντολή να εκβιάσουν μια συνθήκη από τους αδύναμους στρατιωτικά Ιάπωνες. Η Ιαπωνία δεν είχε άλλη επιλογή από το να υποταχθεί στις (γεμάτες ανθρωπιστικό ενδιαφέρον) ορέξεις των Αμερικάνων, ανοίγοντας αρχικά τρία λιμάνια, ένα εκ των οποίων ήταν η Γιοκοχάμα. Η πόλη έτσι, έγινε κέντρο άγγλων εμπόρων (εξ ου και τα πολλά αποικιακού ρυθμού κτήριά της) και μια από τις κύριες πύλες εισόδου νέων ιδεών και τεχνολογιών στην Ιαπωνία.
Το άνοιγμα αυτό στον έξω κόσμο, δημιούργησε το αναπόφευκτο πρόβλημα της αδυναμίας προφορικής επικοινωνίας των Ιαπώνων με τους Δυτικούς. Το κενό αυτό ήρθαν στη Γιοκοχάμα να καλύψουν Κινέζοι έμποροι, οι οποίοι μπορούσαν να συνεννοηθούν στη γλώσσα των νεόφερτων έμπορων, ενώ ταυτόχρονα μπορούσαν να καταλάβουν το γραπτό λόγο των Ιαπώνων.
Οι Κινέζοι που σταδιακά άρχισα να συρρέουν στην πόλη, ίδρυσαν μια αυτόνομη συνοικία, η οποία τελικά πήρε τη μορφή μιας πόλης μέσα στην πόλη, που σήμερα αποτελεί και την κυριότερη τουριστική ατραξιόν της Γιοκοχάμα.
Τέσσερεις τεράστιες πολύχρωμες κινέζικες πύλες, ορίζουν σήμερα την περίμετρο της Chinatown, στο δε κέντρο της υπάρχει ο βαριά διακοσμημένος ναό Kantei-byo (αφιερωμένος στον θεό που προστατεύει τους εμπόρους) που ουσιαστικά αποτελεί και το μοναδικό πραγματικό αξιοθέατο της έντονα κορεσμένης από τον τουρισμό συνοικίας. Παρ’ όλα ταύτα, ένα τεράστιο πλήθος ανθρώπων επισκέπτεται καθημερινά την πόλη.
Ο κύριος λόγος πέρα από το 'λαογραφικό' ενδιαφέρον, είναι για τα καταπληκτικά εστιατόριά της - για όποιον θέλει να δοκιμάσει κινέζικη κουζίνα στην Ιαπωνία, η Chinatown της Γιοκοχάμα, είναι η προφανής επιλογή με τα 200 εστιατόριά της. Ειδικά στο κεντρικό πεζόδρομό της, ένα συνονθύλευμα από μικρά, μεσαία αλλά και τεράστια εστιατόρια, άλλα με προθήκες που κρέμονται τα γνωστά κόκκινα cured meats, άλλα γεμάτα dumplings, άλλα πιο καθώς πρέπει με κλειστή πρόσοψη και το μετρ να περιμένει στο πεζοδρόμιο, προσπαθούν να εξυπηρετήσουν μια ασταμάτητη ροή ανθρώπων που επιθυμούν να γευτούν μια περισσότερο αυθεντική άποψη της κινέζικης κουζίνας.
Δεξιά και αριστερά του πεζόδρομου αυτού, μέσα σε πολύχρωμα από φώτα, επιγραφές και κόκκινα φαναράκια σοκάκια, ένα πλήθος μαγαζιών με κινέζικα είδη, ρούχα, μπαχαρικά, αναμνηστικά, λαχανικά ή ότι άλλο μπορεί κανείς να φανταστεί, βρίσκεται εκεί για να ολοκληρώσει την ‘κινεζική εμπειρία’ όσων ήδη έφαγαν ή πρόκειται να κάτσουν σε κάποιο εστιατόριο.
Λίγα τετράγωνα μακριά από την ανατολική πλευρά της Chinatown, βρίσκεται το Yamate, η συνοικία της πόλης που εγκαταστάθηκαν οι πρώτοι δυτικοί που έφτασαν στην Γιοκοχάμα. Η αντίθεση ανάμεσα στις δύο περιοχές είναι εκπληκτική. Είναι το αντίστοιχο της Chinatown, μόνο που αυτή τη φορά οι κινέζικες αψίδες και τα στενά πολύβουα σοκάκια με τα κόκκινα φανάρια έχουν αντικατασταθεί από πολυτελείς επαύλεις με ήρεμη ανάπτυξη και πολύ πράσινο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου