Το μετρό του Τόκυο

Κάτω από το Τόκυο υπάρχει σκαμμένη μια δεύτερη πόλη, το δίκτυο του μετρό. Μια ματιά στο χάρτη του Tokyo Metro με τις 10 διαφορετικές γραμμές (πολλές εκ των οποίων τέμνονται σε 2 και 3 διαφορετικά σημεία) και τους πάνω από 150 σταθμούς, κάνει εύκολα αντιληπτό το ότι αυτή η πόλη των 15 εκατομμυρίων μπορεί και επιβιώνει χάρη σε αυτό το υπόγειο σύστημα.

Όλα αυτά που έχει ακούσει κανείς για το στρίμωγμα μέσα στους συρμούς είναι αλήθεια. Τις πρωινές ώρες (μέχρι και τις 9 το πρωί) δημιουργείται το αδιαχώρητο και η πίεση είναι πολλές φορές τεράστια από τον κόσμο που στριμώχνεται για να μπορέσει να μπει στα βαγόνια. Γίνεται όμως χωρίς φωνές ή παράπονα, ευγενικά και χωρίς να διαμαρτύρεται κανείς. Είναι μια διαδικασία κατά κάποιο τρόπο αναγκαία, για να μπορέσουν να εξυπηρετηθούν όσο περισσότερο γίνεται οι κάτοικοι αυτής της πόλης που προσπαθούν να φτάσουν εγκαίρως στην εργασία τους.

Από τα πρώτα πράγματα που εντυπωσιάζουν στην Ιαπωνία, είναι το πόσο πειθαρχημένα μπαίνουν οι άνθρωποι στα βαγόνια. Στο πάτωμα της αποβάθρας, έχουν χαραχτεί ειδικές διαγραμμίσεις ή απλά έχει κολληθεί κάποια φαρδιά κίτρινη ταινία, η οποία προσδιορίζει το που πρέπει να σταθούν οι επιβάτες που αναμένουν το επόμενο τραίνο. Πάνω λοιπόν σε αυτές τις γραμμές (και όχι με το συνηθισμένο ελληνικό χάος) στέκονται οι επιβάτες, σχηματίζοντας μια ουρά σύμφωνα με την οποία θα επιβιβαστούν όταν φτάσει το τραίνο. Σε ώρες εκτός αιχμής, κανείς δε σπρώχνει κανένα και όλοι ακολουθούν τον άγραφο αυτόν κανόνα, που τελικά βοηθάει να χρησιμοποιούν αυτό το μεταφορικό μέσο χωρίς ‘παρεκτροπές’. Εξίσου εντυπωσιακό είναι το γεγονός ότι μέσα στο τραίνο, δεν ακούγονται φωνές, κουδουνίσματα τηλεφώνων ή μουσική. Επιγραφές μέσα στο τραίνο, παρακαλούν τους επιβάτες να μηδενίσουν την ένταση του κουδουνίσματος και στα σημεία των θέσεων που προορίζονται για ηλικιωμένους ή εγκύους, τα τηλέφωνα πρέπει να απενεργοποιούνται τελείως.

Κατά τη διάρκεια της παραμονής τους μέσα στο μετρό, οι επιβάτες όλων των ηλικιών κάνουν τρία κυρίως πράγματα: είτε θα σερφάρουν μανιωδώς στο ίντερνετ (τα ιαπωνικά κινητά είναι εδώ και αρκετά χρόνια 4ης γενιάς δίνοντας μεγάλες δυνατότητες πλοήγησης στο διαδίκτυο), είτε θα διαβάζουν κάποιο βιβλίο το εξώφυλλο του οποίου θα έχουν επιμελώς καλύψει για να μη φαίνεται ο τίτλος, είτε θα …κοιμούνται μακαρίως.

Tο τελευταίο είναι και το πιο εντυπωσιακό, καθώς όταν οι Ιάπωνες μπαίνουν σε κάποιο μεταφορικό μέσο και ανεξαρτήτως της ώρας της ημέρας ή της διάρκειας της διαδρομής, για κάποιο ανεξήγητο λόγο νανουρίζονται αμέσως και τους παίρνει ο ύπνος ομαδικά. Είναι εντυπωσιακό να βλέπεις 4-5 ανθρώπους στη σειρά να κοιμούνται ο ένας δίπλα στον άλλο, με τα σώματά τους να έχουν λάβει κάθε πιθανή στάση. Στοιχειώδεις κανόνες ευγένειας δεν επιτρέπουν να φωτογραφίσει κάποιος αγνώστους που κοιμούνται (και σίγουρα όχι όταν κάποιος άλλος επιβάτης μπορεί να σε αντιληφθεί), οπότε και δε μπορεί να αναρτηθεί σχετική φωτογραφία, αλλά σχετικό ψάξιμο στο ίντερνετ αποκαλύπτει πολλά σπαρταριστά βίντεο…

Μια ακόμη ιδιαιτερότητα των γιαπωνέζικων τραίνων είναι τα βαγόνια που προορίζονται αποκλειστικά για γυναίκες. Στις ώρες της ημέρας που υπάρχει μεγάλη επιβατική κίνηση (άρα και μεγάλος συνωστισμός), όποια γυναίκα θέλει να νοιώσει πιο άνετα, μπορεί να χρησιμοποιήσει το γυναικείο βαγόνι. Αν και οι Ιάπωνες είναι υποδειγματικά ευγενικοί, φήμες θέλουν τις γυναίκες να παρενοχλούνται από απομεινάρια της συνομοταξίας των εφαψιών.

Για να αποφεύγονται λοιπόν παρεξηγήσεις και ανεπιθύμητες καταστάσεις, μέχρι τις 9 το πρωί, το πρώτο βαγόνι του συρμού διατίθεται αποκλειστικά στο γυναικείο φύλο.