Τόκυο - γύρω από το παλάτι

Όποιος δει το Τόκυο από ψηλά, θα εντυπωσιαστεί από το θέαμα που θα αντικρύσει στο νοητό του κέντρο. Παντού ψηλά κτήρια, κολλημένα σχεδόν αγοραφοβικά το ένα δίπλα στο άλλο και ξαφνικά στο κέντρο της πόλης, ένας κύκλος γης διαμέτρου 2 χιλιομέτρων, χαλαρός, αεράτος, κομψός.

Η ζωή του Έντο (το παλιό όνομα του Τόκυο), ξεκίνησε σαν ένα ταπεινό ψαροχώρι, το οποίο στα τέλη του 15ου αιώνα εξελίχθηκε αρχικά σε ένα κάστρο και σταδιακά σε μια μεγάλη καστροπολιτεία, που από τα μέσα του 18ου αιώνα, αριθμούσε πάνω από ένα εκατομμύριο ψυχές. Η περιοχή λοιπόν που σήμερα φαντάζει τόσο διαφορετική από το υπόλοιπη πόλη, είναι ακριβώς αυτή η περιοχή που κτίστηκε αρχικά το κάστρο του Έντο. Με την μετεγκατάσταση της πρωτεύουσας από το Κυότο, τμήματα του κάστρου αυτού άλλαξαν χρήση και ανασκευασμένα αποτέλεσαν  το σύμπλεγμα του αυτοκρατορικού παλατιού.

Το παλάτι σήμερα είναι επισκέψιμο, όμως, η (κυριολεκτικά) επί τροχάδην ξενάγηση που γίνεται σε κάποιους εξωτερικούς χώρους του και μόνο, διαγράφει το παλάτι από την to do list του ταξιδιώτη και κάνει υπεραρκετή την παρατήρησή του από την έξω πλευρά της τάφρου που το ζώνει περιμετρικά. Η επικοινωνία μεταξύ των δύο κομματιών ξηράς γίνεται μέσω 2-3 γεφυρών, η πιο γνωστή και πολυφωτογραφημένη εκ των οποίων είναι η Nijubashi – ένα από τα σύμβολα της Ιαπωνίας.

Γύρω από το παλάτι, σε μια απίστευτα μεγάλη (για τα δεδομένα της αξίας της γης) περιοχή, υπάρχουν δύο διαδοχικά πάρκα, τα όρια των οποίων ορίζονται λίγο πολύ από τους ογκώδεις προμαχώνες που κάποτε προστάτευαν το κάστρο. Εντός της περιμέτρου των πάρκων αυτών, φιλοξενούνται μερικά χαμηλής έντασης μουσεία, το μεγαλύτερο ενδιαφέρον εκ των οποίων συγκεντρώνει το Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, με έργα μεγάλων Ιαπώνων καλλιτεχνών αλλά και Ευρωπαίων masters.

Το δεύτερο εκ των δύο πάρκων, το Kita no maru, είναι και το πιο εντυπωσιακό. Τα ψηλά του δέντρα και οι στριφογυριστοί του δρόμοι σχηματίζουν ένα ήρεμο λαβύρινθο, στο κέντρο του οποίου αποκαλύπτεται μια όμορφη λίμνη. Λίγο πριν τη βόρεια έξοδό του, υπάρχει το μεγαλύτερο ίσως κτήριο της περιοχής, το περίφημο Budokan (οι λέξεις budo και kan σημαίνoυν πολεμική τέχνη και κτήριο αντίστοιχα). Το   εμβληματικό αυτό οκτάγωνο κτήριο από εμφανές μπετόν κατασκευάστηκε πριν την Ολυμπιάδα του 1964 στο Τόκυο και θεωρητικά είναι μια αντιγραφή του διάσημου ναού Horyu-ji στη Νάρα. Χρησιμοποιήθηκε για να φιλοξενήσει το πρωτοεμφανιζόμενο σε Ολυμπιάδα άθλημα του τζούντο και έκτοτε εκτός από παλαίστρα, χρησιμοποιείται για να στεγάσει τελετές αποφοίτησης των πανεπιστήμιων του Τόκυο, αλλά και ως συναυλιακός χώρος (με τεράστια μάλιστα ιστορία).

Η βόρεια πύλη του πάρκου είναι ένα από τα πιο εντυπωσιακά σημεία του. Ογκώδεις τοίχοι φτιαγμένοι από μνημειακού μεγέθους ογκόλιθους, καταλήγουν σε μια τεράστια ξύλινη πύλη (Tayasu-mon), που κάποτε έφρασε την γέφυρα που διέσχιζε την τάφρο. Η τεράστια στο σημείο αυτό τάφρος, είναι ακόμη και σήμερα γεμάτη με νερό και (εν μέσω των παρακείμενων ουρανοξυστών) προσφέρει ένα εντυπωσιακό αλλά και ασυνήθιστο θέαμα. Πέρα από το αρχιτεκτονικό της ενδιαφέρον, είναι και ένα από τα πιο διάσημα σημεία παρατήρησης των ανθισμένων κερασιών στο Τόκυο - ειδικά το βράδυ όπου και τα βαρυφορτωμένα με άνθη δέντρα φωτίζονται, το θέαμα είναι ιδιαίτερα όμορφο.

ουρανοξύστης αντανακλάται στο νερό της τάφρου...

Περνώντας την τάφρο, ο επισκέπτης συναντά μια μεγάλη λεωφόρο. Η πρόσβαση στην απέναντι πλευρά του δρόμου, γίνεται μέσω μιας εναέριας πεζογέφυρας, η οποία καταλήγει σε ένα πολύ φαρδύ και ελαφρά ανηφορικό πεζόδρομο. Ο δρόμος αυτός οδηγεί σε ένα από τα περισσότερο ιστορικά φορτισμένα μέρη του Τόκυο, το πάρκο του ναού Yasukuni.